روز جهانی ایدز

 

آموزش و اطلاع رسانی در زمینه اچ‌آی‌وی و ایدز یکی از استراتژی‌های برنامه پیشگیری از اچ‌آی‌وی و ایدز درکشور است، با این وجود تعیین یک مقطع زمانی خاص در سال برای برجسته سازی موضوع و حساس کردن سیاستگذاران، مسئولان و آحاد افراد جامعه به موضوع اچ‌آی‌وی و ایدز و همراه کردن آنان برای پیشگیری از ایدز بسیار ضروری است. از سال ۱۹۸۸ اول دسامبر (برابر ۱۰ آذر) روز جهانی ایدز نامگذاری شده است و هر ساله برای این روز، شعار خاصی نیز در نظر گرفته می‌شود. هدف عمده از این کار این است که به عموم مردم یادآوری شود که HIV از بین نرفته‌است و هنوز کارهای زیادی است که باید انجام شود. در روز جهانی ایدز مردم لباس‌های شان را به روبان قرمز مزین می‌کنند تا توجه و مراقبت در برابر HIV و ایدز را متذکر شده و به دیگران یادآور شوند که تعهد و پایبندی و حمایت آنها مورد نیاز است. نظر به اینکه موضوع ایدز صرفاً یک موضوع بهداشتی نبوده و دارای ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، امنیتی و غیره نیز می باشد، به منظور اطلاع رسانی مناسب در این خصوص، تعیین زمان بیشتر از یک روز و تعمیم آن به "هفته اطلاع رسانی ایدز" از 17-  10 آذرماه با عناوین زیر مد نظر قرار گرفته شد.

سه شنبه 11 آذر : افزایش تاب آوری سازمانی و افزایش دسترسی به خدمات و اطلاعات در شرایط بحران

چهارشنبه 12 آذر : خانواده و اچ آی وی

پنجشنبه 13آذر : رسانه و اچ آی وی

جمعه 14آذر: جوانان و نوجوانان و اچ آی وی

شنبه 15 آذر : مسئولیت اجتماعی و اچ آی وی

یکشنبه 15 آذر : مسئولیت اجتماعی و اچ­آی وی

یکشنبه 16 آذر : نقش سازمان ها و اچ آی وی

دوشنبه 17آذر : نگاه مثبت زندگی مثبت

 

 

مقدمه :

در واقع بیماری که همگان با نام کلی ایدز می شناسند ، در اصل عفونتی است به نام اچ آی وی که اگر تحت مراقبت و درمان قرار گیرد ممکن است هرگز به مرحله ایدز وارد نشود . و اکنون می خواهیم از منظر جدیدی به این بیماری نگاه کنیم :

1.ماهیت بیماری اچ آی وی از منظر یک بیماری عفونی:

.بیماری ایدز از ابتدا به خوبی شناخته نشده بود. ، دانش ناکافی بشری از یک طرف و و ماهیت  متفاوت بیماری نسبت به سایر بیماریهای عفونی از طرف دیگر  منجر شد باورهای غلط در خصوص بیماری شکل گرفته و به سرعت انتشار یابد و همین امر موجب شد ، مشکلات جدی در امر کنترل بیماری پیش آید . بطوری که متاسفانه  اکنون ،علی رغم وجود دانش کافی در خصوص بیماری ؛ همچنان باورهای غلط در خصوص بیماری  چنان در اذهان ریشه دوانده اند و از موانع بزرگ در جهت کنترل اپیدمی و تشخیص و مراقبت و درمان  بیماران به حساب می آیند .بنابراین لازم است بیماری ایدز را صرفا از منظر یک بیماری عفونی مرورکنیم . درواقع بیماری ایدز تنها یک مرحله کوتاه در انتهای عفونت اچ آی وی است .برای شناخت یک بیماری عفونی بهتر است در ابتدا با سیستم ایمنی بدن انسان آشنا شوید :

آشنایی با سیستم ایمنی بدن :

دربدن ما ، سیستم ایمنی وجود دارد که وظیفه اش محافظت از بدن در برابر  هر عامل بیگانه ایی است که وارد بدن انسان شود .

 

 

وقتی عامل بیگانه وارد بدن می شود ، سیستم ایمنی قسمتی از ساختمان عامل بیگانه را شناسائی می کند که به آن "آنتی ژن" می گویند .و سیستم ایمنی بدن ماده ایی برعلیه آن ترشح می کند که به آن " آنتی بادی " می گویند

آشنایی با بیماریهای عفونی :

بیماریهای عفونی ، بیماریهایی هستند که به علت ورود یک عامل بیماریزا  به بدن ایجاد می شود.عامل بیماریزا وارد بدن می شود و موجب آزردگی یک قسمت بدن می شود .سیستم ایمنی بدن هم  عامل بیماریزا بر علیه این دشمن شروع به فعالیت می کند.این جنگی که بین عامل بیماریزا و سربازهای دفاعی بدن اتفاق می افتد علایمی را ایجاد می کند که به کمک ان علایم می توانیم بیماری را تشخیص دهیم .

 

 

پس اگر بخواهیم هر بیماری عفونی را بشناسیم به این اطلاعات نیاز داریم :

1. عامل بیماریزا
2. نحوه ورود به بدن انسان
3. علایم بیماری : که خود حاصل دو مورد زیر است :
   1. صدماتی که میکروب به بدن وارد می کند ( بیماریزایی )
   2. واکشن بدن نسبت به عامل بیماریزا
4. راه تشخیص
5. چگونگی درمان
6. راه پیگشیری از ابتلا به بیماری

اکنون 6 مرحله فوق در مورد اچ آی وی  مرور می کنیم و آنرا با بیماریهای عفونی دیگر مقایسه می کنیم

1.عامل بیماریزا :

عوامل متعددی می توانند موجب ایجاد بیماریهای عفونی بشوند .برای انکه بتوانیم یک بیماری عفونی را به خوبی بشناسیم باید اول خصوصیات کامل عامل بیماریزای آن بشناسیم .چون اغلب عوامل بیماریزا آنقدر کوچک هستند که فقط با میکروسکوب دیده می شوند به آنها میکروب می گویند . میکروب ها انواع مختلفی دارند که به انها باکتری – ویروس  - قارچ  و ..... تقسیم می شوند .در این بین ویروسها موجوداتی هستند که  ساختمان کاملی ندارند بنابر این برای اینکه بتوانند زنده بمانند و تکثیر پیدا کنند باید درون یک سلول زنده قرار گیرند .هر ویروسی هم به یک سلول خاص علاقه و تنها در آن سلول قادر به ادامه حیات است .بعنوان مثال ویروس انفلوانزا  به دستگاه تنفس فوقانی و ویروسهای مولد بیماریهای اسهالی به سلولهای دستگاه گوارش بخصوص روده ها علاقمند هستند. میزان مقاومت میکروب از دیگر خصوصیاتی که بهتر است بدانیم ، بعضی از میکروب ها مثل میکروب سل می توانند مدتها  حتی خارج از بدن زنده بماند و برای از بین بردن آنها باید از مواد ضدعفونی قوی و یا اشعه های مادون قرمز استفاده کرد و لی بعضی از میکروب ها خیلی ضعیف هستند و به راحتی خارج از بدن از بین می روند .

 

عامل ایجاد  عفونت اچ آی وی   :

یک نوع ویروس است بنام HIV (ویروس نقص ایمنی انسان )که به گلبولهای سفید خون علاقه داشته و تنها درون آنها قادر به ادامه حیات می باشد.ااز آنجا گلبول های سفید در خارج از بدن مدت کوتاهی زنده می مانند پس ویروس اچ آی وی هم در خارج از بدن در مدت کوتاهی از بین میرود.حرارت، الکل و مواد ضدعفونی کننده (مانند وایتکس ) براحتی می توانند باعث از بین رفتن ویروس شوند

 

 

 

2.عوامل بیماریزا چگونه وارد بدن می شوند؟

  شناخت راه ورود عوامل بیماریزا به بدن از اهمیت بسزایی برخودار است ، چرا که با شناخت آن و جلوگیری از ورود میکروب به بدن می توان زنجیره انتقال بیماری را قطع نمود و از ابتلا افراد به بیماری جلوگیری کرد.

میکروبها  از طرق مختلف می توانند به بدن  انسان وارد شوند و اصولا هر عامل بیماریزایی  بسته به  اینکه به کدام قسمت  بدن تمایل دارد از راهی وارد می شود که امکان دسترسی به آن قسمت  برایش فراهم باشد. مثلا میکروب انفلوانزا از راه تنفسی وارد بدن شده و میکروبهای مولد بیماریهای اسهالی از طریق گوارشی و با خوردن و آشامیدن  وارد بدن می شوند

ویروس HIV چگونه وارد بدن می شوند؟

 همانطور که اشاره شد  سلول هدف برای ویروس HIV  ، گلبولهای سفید خون هستند پس مسلما ویروس از راهی به بدن وارد می شود که بتواند به گلبولهای سفید دسترسی داشته باشد، لذا  برای ورود ویرو س به بدن بایستی مقداری از خون یا ترشحات حاوی گلبولهای آلوده  به ویروس  با خون  و یا مخاط بدن فرد  سالم تماس  پیدا کند . چون ویروس فقط داخل گلبول سفید زنده می ماند ،پس تنها از راهی منتقل می شود که گلبول سفید منتقل شود .  گلبول سفید هم فقط در خون و ترشحات بدن وجود دارد پس  ویروس هم فقط از راهی می تواند وارد شود که خون و ترشحات محتوای ویرس به خون یا مخاط بدن فرد دیگری وارد شود . به این ترتیب ویروس اچ آی وی   از 3 راه اصلی زیر می تواند وارد بدن انسان شود :

1. تزریق خون و فرآورده های خونی
2.  تماس جنسی

3– از راه مادرآلوده به کودک 

 

راههایی که ویروس اچ آی وی  از طریق آن ها منتقل نمیشود :

 با توجه به توضیحات فوق  از آنجا که ویروس مولد بیماری تنها در صورت دسترسی به گلبولهای سفید قادر به ادامه حیات است لذا تنها از طرقی منتقل می شود که به نوعی خون و یا ترشحات آلوده فرد آلوده به خون و یا ترشحات حاوی گلبول سفید دربدن فرد سالم دسترسی یابد، لذا همانطور که  میکروب بیماریهای اسهالی از طریق تنفس منتقل نمی شود  ویروس  اچ آی وی  نیز از طریق تماس های عادی ذیل  منتقل نمی شودزیرا در این شرایط گلبول های سفید قایل انتقال نسیتند لذا راه های زیر نمی توانند باعث انتقال بیماری شود :

5. کار کردن با یکدیگر  وزندگی دسته جمعی

5. هم صحبت شدن و معاشرت های اجتماعی یا تماس روزمره با افراد آلوده مانند هم سفر بودن ،همکلاس بودن ، نشستن در کنار یکدیگر
5. از روابط عادی اجتماعی مثل سوار شدن در اتوبوس و تاکسی واستفاده از  تلفن های عمومی
5. غذا خوردن ، آشامیدن و یا استفاده از قاشق و چنگال ، لیوان و وسایل و ظروف غذاخوری
6. اشک و بزاق واز راه هوا ( عطسه و سرفه )
5. استفاده از سرویس های بهداشتی مشترک مثل حمام ، توالت و استخرهای مشترک
5. توسط حیوانات ، حشرات و یا نیش آنها  لذا  با توجه به ماهیت ویروس و راههای انتقال بیماری می بینیم که  افراد آلوده به ویروس در حالت عادی و در روابط معمول اجتماعی خطری برای سایرین ندارند
5.  

 

3.علائم بیماری :

 علایم هر بیماری حاصل کنش و واکنش بین عامل بیماریزا  و بدن با یکدیگر است .

الف – تاثیر میکروب بر بدن :  وقتی میکروبی وارد هر قسمت از بدن شود ، می تواند باعث ایجاد آزردگی ومشکلی در آن قسمت از بدن شود . مثلا میکروب سرماخوردگی باعث آزردگیهای مخاط دستگاه تنفسی می شود پس سرماخوردگی خود را به شکل سوزش گلو و بینی و دستگاه تنفسی فوقانی خود را نشان می دهد . یا میکروب وبا باعث می شود محتویات روده آبکی شده و به این ترتیب علامت بیماری وبا اسهال آبکی می شود .

 

 

ب-  واکنش بدن به میکروب :در بدن  انسان سیستم ایمنی وجود دارد که مسئولیت دفاع از بدن را برعهده دارد و مثل ارتش بدن است . سربازهای این سیستم گلبول های سفید هستند  وقتی هر میکروبی وارد بدن می شود سیستم ایمنی آنرا به عنوان دشمن می شناسد و برای از بین بردنش به آن قسمت بدن حمله می کند  مثل ارتش که به جنگ دشمن می رود .این جنگ باعث می شود موادی ترشح شود و قسمت هایی از بدن که در آن بین سیستم ایمنی و میکروب جنگ رخ داده خراب شود. همین تخریب و همان مواد ترشحی باعث ایجاد علائمی می شود که به کمک آنها می توان بیماری را تشخیص داد ، به عنوان مثال در سرماخوردگی سیستم ایمنی ماده ای به نام هیستامین ترشح می کند که خودش باعث آب ریزش بینی و... می شود .

اما پس از ورود ویروس HIV به بدن چه اتفاقی می افتد ؟

از ویژگیهای جالب این ویروس این است که بر خلاف اغلب عوامل بیماریزا خودش هیچ آسیبی به بدننمی زند . و همانطور که اشاره شد این ویروس به گلبولهای سفید بدن تمایل دارد و به آنها وارد شده  و شروع به تکثیر می کند. به عبارت دیگر این ویروس وارد سلولی می شود که خود وظیفه از بین بردن آنرا بعنوان یک موجود بیگانه برعهده داشته است ، درست مانند دشمنی که در ارتش یک کشور رسوخ کرده و مانع اقدام سربازهای آن کشور در مقابل بیگانگان گردد. و بدن نیز در برابر آن هیچ اقدامی انجام نمیدهد به این ترتیب نه ویروس کاری انجام می دهد و نه بدن عکس العملی نشان می دهد پس  بیماری هیچ علامتی ندارد . به این ترتیب نه خود ویروس موجب ایجاد علامت می شود و نه عکس المعل بدن علامتی ایجاد خواهد کرد.بعد از مدتی ماده ای در خون ترشح می شود که آنهم هیچ علامتی ایجاد نمی کند و فقط نفع آن این است که در تشخیص آزمایشگاهی به ما کمک می کند

 

پس نتیجه می گیریم : برخلاف سایر بیماریها ، عفونت اچ آی وی هیچ علامتی ندارد و فرد مبتلا تا سالیان متمادی می تواند  بدون هیچ علامت و مشکلی به زندگی معمول خود  ادامه دهد

 

ویروس ایدز در گلبول سفید جایگزین می شود ،و با استفاده از امکانات گلبول سفید رشد و تکثیر می کند  به این ترتیب  تا زمانی که گلبول سفید توان کافی داشته باشد ضمن آنکه به وظایف خود در دفاع از بدن عمل می کند ، امکانات لازم برای بقا ویروس اچ آی وی را در اختیار ویروس قرار می دهد . در این شرایط هیچ علامتی وجود ندارد .

با افزایش تعداد ویروس ها ، توان گلبول سفید بیشتر صرف تغذیه ویروس شده و برای عملکرد خود توانش کاهش می یابد و به تدریج نمی تواند به صورت شایسته از بدن در مقابل سایر میکروب ها دفاع کند. بعد از مدتی از ورود ویروس گلبول سفید ، یک آنتی بادی ترشح می کند که فقط مانند نشانه ای از رد پای ویروس است و این آنتی بادی تاثیر دیگری ندارد . درصورتی که درمان اتفاق نیفتد ، با افزایش ویروس ها ،گلبول سفید کاملا توان و کارآئی خود را از دست داده و نمی تواند وظایف خود  که همان مقاومت بدن و مقابله با میکروب های وارد شده به بدن است را به درستی انجام دهد و اگر عامل بیماریزای دیگری به بدن وارد گردد ،  بدن قادر به هیچ عکس العملی نیست و آن میکروب می تواند انسان را از پا در آورد. در این مرحله بیماریهای عفونی و سرطانهای غیر عادی در بدن فرد فرصت رشد وبیماریزایی پیدا می کنند. در اصل  وقتی کارآئی گلبولهای سفید کاهش پیدا می کند تمام میکروبهایی که در حالت عادی بیماریهای ساده ای ایجاد می کردند و خیلی زود برطرف می شدند می توانند عفونتهای شدیدی ایجاد کند .فاصله زمانی از زمان ورود ویروس به بدن تا زمانی که گلبول های سفید کار آیی خود را از دست دهند از 5 سال تاآخر عمر فرد گزارش شده است . یعنی اگر فرد تحت مراقبت و درمان قرارگیرد ممکن است این اتفاق هرگز رخ ندهد . این مدت به دو عامل مهم بستگی دارد :

< value="1" >قدرت سیستم ایمنی : هر چه توان و قدرت سیستم ایمنی بیشتر باشد این مدت طولانی تر می شود .و هر عاملی مانند عفونت های دیگر ، سوتغذیه و استرس که سیستم ایمنی را ضعیف کند می تواند این دوره را طولانی کند تعداد ویروس وارد شده : هر چه تعداد ویروس بیشتر باشد و هر چه تعداد ویروس وارد شده بیشتر باشد و مستمر وارد شود مسلما زودتر می تواند قوای سیستم ایمنی را کاهش دهد .

 

 

پس به این ترتیب در می یابیم هر عاملی که قدرت سیستم ایمنی را افزایش دهد یا تعداد ویروس را کم کند می تواند زمان ورود به فاز علامت دار بیماری را به تعویق بیاندازد و حتی این مرحله تا آخر عمر نیز اتفاق نمی افتد و هر عاملی که قوای سیستم ایمنی را تضعیف کرده و یا تعداد ویروس را اضافه کند ، رسیدن به مرحله علامت دار بیماری را تسریع خواهد کرد.

4روشهایتشخیص بیماریهای عفونی :

در هر بیماری عفونی بسته به نوع عامل بیماریزا و تاثیراتی که در بدن ایجاد می نماید و نوع پاسخ بدن به آن علایمی بروز می کند  که از مجموع آن علایم می توان به  نوع میکروب شک کردو برای تایید تشخیص میتوان از روشهای آزمایشگاهی استفاده نمود . در روشهای آزمایشگاهی به دو روش عمل می شود :

 

روش مستقیم : یا بصورت  مستقیم  عامل بیماریزا را از بدن جدا  می کنند ( کشت و یا دیدن زیر میکروسکوپ و..)

روش  غیر مستقیم: وقتی نمی شود خود میکروب را جدا کرد و از روی مواد ترشح شده توسط میکروب و یامواد ترشح شده توسط بدن در پاسخ به میکروب(آنتی بادی هاو ) به وجود عامل بیماریزا پی می برند.

 

اما تشخیص ابتلا اچ آی وی :

  همانگونه که اشاره شد در دوران ابتلا به اچ آی وی  فرد هیچ علامتی ندارد  که بر اساس آن بتوان به اچ آی وی  مشکوک شد . همین موضوع تشخیص اچ آی وی را با مشکل مواجه ساخته و عده زیادی هستند که مبتلا هستند اما خود نیز از وضعیت ابتلا خود مطلع نیستند .مدتی بعد از ورود ویروس به بدن ، گلبول های سفید به نشانه حضور ویروس ماده ای را  در خون ترشح می کند (آنتی بادی ) که آن ماده هم هیچ علامتی ندارد ولی با آزمایش قابل تشخیص است . از زمان ورود ویروس به تا زمانی که گلبول های سفید این ماده را ترشح می کنند ، مدتی بین دو هفته و گاه حتی سه ماه طول می کشد  که در این زمان  علی رغم اینکه ویروس درون بدن فرد هست حتی اگر فرد آزمایش هم بدهد جواب منفی خواهد بود . به این دوران دوران پنجره می گویند .توجه به این نکته بسیار حائز اهمیت است  که با وجود دوران پنچره (مدت زمانی که ویروس وارد بدن شده اما سطح آنتی بادی به حد قابل تشخیص در خون نرسیده است ) واینکه  علی رغم  آلودگی  هنوز تستهای آزمایشگاهی  مثبت نشده است ،هیچگاه وجود یک آزمایش منفی دلیل قطعی برای  عدم ابتلا فرد نیست  و به تواترهای زمانی مشخص بایستی مجددا مورد مشاوره و آزمایش قرار گیرد .

 

 

 

 ضمنا با توجه به دوران پنجره انجام آزمایش بلافاصله پس از وقوع یک رفتار پرخطر امری غیر ضروری است. اما بعد از این دوران که انتی بادی ترشح شود تا آخر عمر فرد در خونش باقی خواهد  ماند . لذا تشخیص اچ آی وی  فقط بر این مبنا خواهد بود که فرد خون بدهد . لذا مدت طولانی فرد بی علامت است ولی آزمایش مثبت دارد.در صورتی که درمان صورت نگیرد ، و فرد وارد مرحله علامت دار ایدز شود ، وجود علایم سایر بیماریهای عفونی می تواند منجر شود بر اساس این توضیحات از زمان ورود ویروس اچ آی وی به بدن انسان سه مرحله زیر وجود دارد :

< >دوره پنجره (آزمایش منفی – علائم منفی)دوره عفونت اچ آی وی (آزمایش مثبت- علائم منفی)مرحله ایدز(آزمایش مبت – علائم منفی) 

 

 

 

5-درمان بیماریهای عفونی :

در اغلب مواردمداخلات پزشکی در درمان بیماریهای عفونی به تجویز داروهایی منجر می گردد که موجب تضعیف و یا مرگ عوامل بیماریزا می گردند و بسته به اینکه عامل بیماریزا در چه  سلول و یا ارگانی از بدن مستقر شده اشکال و انواع داروهایی مورد استفاده قرار می گیرندکه توان دستیابی به آن عامل را داشته باشند ، وگاه بواسطه عکسل العمل های شدید بدن پزشک ناچار به تجویز داروهایی میشود که موجب تخفیف این عوارض گردد (آنتی هیستامین در سرماخوردگی و …)

 

اما درمان بیماری اچ آی وی :تاکنون داروی موثری که بتواند ویروس را کامل از بین ببرد وجود ندارد . اما داروهای مناسبی وجود دارند که می توانند تعداد ویروس را درخون به شدت کم کرده و مانع پدید آمدن علایم مرحله ایدز شوند  .

مراقبت مستمر افراد مبتلا به اچ آی وی و درمان به موقع عفونت ها و بیماریهای دیگر می تواند در به تعویق انداختن مرحله بیماری بسیار موثر باشد .به گونه ای که در صورت درمان به موقع تا پایان عمر ممکن است علایم بیماری ایدز بروز نکند . علاوه بر این درمان عفونت اچ آی وی از منظر دیگری نیز بسیار حائز اهمیت است . دارو می تواند تعداد میکروب در خون و ترشحات به قدری کاهش دهد که قابلیت سرایت به دیگران را نزدیک به صفر می شود . لذا درمان در اچ آی وی علاوه بر بهبود وضعیت سلامت بیمار ، به عنوان یکی از روش های اصلی پیشگیری محسوب می شود

 

 

 6–پیشگیری از ابتلا به  بیماریهای عفونی :

یکی از اصلی ترین روش های پیشگیری از بیماریهای عفونی ، راههای است که مانع ورود میکروب به بدن می شوند . این روش پیشگیری بسیار به راه انتقال بیماری وابسته است . به عنوان مثال  می توان به استفاده از ماسک در بیماریهای تنفسی و استفاده از دستکش در بیماریهای پوستی اشاره کرد

 

اما پیشگیری از ابتلا به اچ آی وی  :

مانند همه بیماریهای عفونی یکی از روش های پیشگیری ، مانع شدن ورود ویروس به بدن فرد است .استفاده از سرنگ های یکبار مصرف و استفاده از کاندوم در روابط جنسی می تواند یکی از از راه های اصلی پیشگیری از انتقال بیماری باشد. اما همانطور که اشاره شد  ، یکی دیگر از روش های مهم پیشگیری از ابتلا به اچ آی وی ، درمان افراد مبتلا است . دارو با کاهش ویروس در خون و ترشحات منجر می شود که حتی درصورت تماس با خون و ترشحات این افراد ، ویروسی برای انتقال وجود نداشته باشد:

اچ آی وی یک بیماری عفونی است که مخصوص گروه خاصی نیست .

بیماری اچ آی وی مخصوص طبقه ، قشر و یا گروه خاصی نیست ، این بیماری یک بیماری عفونی است که اگر عامل آن وارد بدن هر کسی شود  آن فرد می تواند به بیماری مبتلا شود .چون ویروس درون گلبول های سفید  خون و ترشحات جنسی وجود دارد ، و همه افراد دارای گلبول سفید در خون و ترشحانشان هستند ، پس هر کسی که ویروس در تماس باشد ، می تواند مبتلا به عفونت اچ آی وی شود .

 

 

علی رغم اینکه اچ آی وی مخصوص گروه خاصی نیست بدیهی است  هر کسی که بیشتر با خون و ترشحات جنسی سروکار داشته باشد بیشتر احتمال دارد با ویروس در تماس باشد و به  بیماری اچ آی وی مبتلا شود ، اما این به این معنی نیست که فقط این افراد مبتلا به بیماری اچ آی وی می شوند :

< >کسانی که با سرنگ و سر سوزن های مشترک تزریق می کنند کسانی که روابط جنسی دارند  و از کاندوم استفاده نمی کنند خصوصا اگر روابط جنسی با افرادی باشد که  احتمال ابتلا بیشتری دارند اگر فرد بیماری مقاربتی داشته باشد با احتمال بیشتری در روابط جنسی ممکن است به عفونت اچ آی وی مبتلا شود نوزادان مادران آلوده به  HIV نیز اگر  که مادر تحت درمان نباشد ممکن است مبتلا شوند لذا  پس هر گونه اقدامی که مانع این شود که خون و ترشحات جنسی افراد با هم تماس پیدا کنند می تواند احتمال ابتلا به اچ آی وی را کاهش دهد  :

 

< >کسانی که  تزریق می کنند از سرنگ و سر سوزن های یکبار مصرف  و شخصی استفاده  کنند افراد در  روابط جنسی از کاندوم استفاده کنند  خصوصا اگر روابط جنسی با افرادی باشد که  احتمال ابتلا بیشتری دارند اگر فرد بیماری مقاربتی دارد سریعا برای درمان آن اقدام کند با درمان به موقع مادران باردار می توان مانع ابتلا کودک شد ، لذا مادران باردار برای اچ آی وی آزمایش شوند و  اگر مبتلا به اچ آی وی هستند تحت درمان قرار گرفته و به نوزاد خود شیر ندهند